Unijny system handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) System handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) jest kamieniem węgielnym polityki UE w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym i kluczowemu narzędziu do redukcji kosztów emisji gazów cieplarnianych w sposób efektywny kosztowo. Jest to pierwszy na świecie główny rynek węgla i pozostaje największy. działa w 31 krajach (wszystkie 28 krajów UE oraz Islandia, Liechtenstein i Norwegia) ogranicza emisje z ponad 11 000 instalacji wykorzystujących duże ilości energii (elektrownie i zakłady przemysłowe), a linie lotnicze działające między tymi krajami obejmują około 45 emisji gazów cieplarnianych w UE. System limitów i handlu EU ETS działa na zasadzie ograniczenia i handlu. Ustalono górny limit całkowitej ilości niektórych gazów cieplarnianych, które mogą być emitowane przez instalacje objęte systemem. Limit jest zmniejszany w miarę upływu czasu, więc łączna emisja spada. W ramach pułapu przedsiębiorstwa otrzymują lub kupują uprawnienia do emisji, które mogą wymieniać między sobą w razie potrzeby. Mogą również kupować ograniczoną liczbę międzynarodowych kredytów z projektów oszczędzających emisje na całym świecie. Limit całkowitej liczby dostępnych uprawnień zapewnia ich wartość. Po każdym roku firma musi przekazać wystarczającą ilość uprawnień, aby pokryć wszystkie emisje, w przeciwnym razie nałożone zostaną wysokie grzywny. Jeśli firma ograniczy emisje, może zachować zapasowe uprawnienia do pokrycia przyszłych potrzeb lub sprzedać je innej firmie, która nie ma przydziałów. Handel zapewnia elastyczność, dzięki której emisje są redukowane tam, gdzie jest to najmniej kosztowne. Solidna cena emisji dwutlenku węgla promuje również inwestycje w czyste, niskoemisyjne technologie. Kluczowe cechy etapu 3 (2017-2020) EU ETS znajduje się obecnie w trzeciej fazie znacząco różni się od faz 1 i 2. Główne zmiany są następujące: W miejsce poprzedniego systemu krajowych limitów obowiązuje jednolity pułap emisji w całej UE Licytacja jest domyślną metodą alokacji przydziałów (zamiast bezpłatnych uprawnień), a zharmonizowane zasady przydziału dotyczą uprawnień, które wciąż są przekazywane za darmo Więcej sektorów i gazów uwzględniono 300 milionów uprawnień zarezerwowanych w ramach rezerwy dla nowych instalacji, aby sfinansować wdrażanie innowacyjnych technologii energii odnawialnej oraz wychwytywania i składowania dwutlenku węgla za pośrednictwem programu NER 300 Sektory i gazy. System obejmuje następujące sektory i gazy z skoncentrować się na emisjach, które można zmierzyć, zgłosić i zweryfikować z wysoką dokładnością: dwutlenek węgla (CO 2) z energetyki i wytwarzania ciepła energochłonne sektory przemysłu, w tym rafinerie ropy naftowej, huty i produkcja żelaza, aluminium, metali, cementu , wapno, szkło, ceramika, masa celulozowa, papier, tektura, kwasy i chemikalia organiczne luzem komercyjne lotnictwo podtlenek azotu (N 2 O) z produkcji kwasów azotowych, adypinowych i glioksalowych oraz perfluorowęglowodorów glioksalu (PFC) z produkcji aluminium Udział w EU ETS jest obowiązkowy dla firm z tych sektorów. ale w niektórych sektorach uwzględnione są tylko rośliny powyżej pewnej wielkości, niektóre małe instalacje mogą zostać wykluczone, jeżeli rządy wprowadzą środki fiskalne lub inne środki, które zmniejszą ich emisje o równoważną ilość w sektorze lotniczym, do 2018 r. EU ETS będzie stosowany tylko do lotów między portami lotniczymi znajdującymi się w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). Realizacja redukcji emisji EU ETS udowodnił, że wprowadzenie ceny węgla i obrót nim może zadziałać. Emisje z instalacji w systemie spadają zgodnie z założeniami o około 5 w porównaniu z początkiem fazy 3 (2017) (patrz dane z 2018 r.). W 2020 roku. emisje z sektorów objętych systemem będą o 21 niższe niż w 2005 r. Rozwijanie rynku emisji dwutlenku węgla Utworzony w 2005 r. EU ETS jest pierwszym na świecie i największym międzynarodowym systemem handlu uprawnieniami do emisji, który obejmuje ponad trzy czwarte międzynarodowego handlu emisjami. EU ETS inspiruje również rozwój handlu emisjami w innych krajach i regionach. UE dąży do powiązania EU ETS z innymi kompatybilnymi systemami. Główne prawodawstwo dotyczące EU ETS Sprawozdania dotyczące rynku węgla Przegląd unijnego systemu ETS dla etapu 3 Wdrożenie Prace legislacyjne dotyczące dyrektywy 200387WE Prace poprzedzające wniosek Komisji Wniosek Komisji z października 2001 r. Reakcja Komisji na przeczytanie wniosku w Radzie i Parlamencie (w tym wspólne stanowisko Rady) Otwarte wszystkie pytania Pytania i odpowiedzi dotyczące zrewidowanego systemu handlu uprawnieniami do emisji w UE (grudzień 2008 r.) Jaki jest cel handlu emisjami Celem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) jest pomoc państwom członkowskim UE w wypełnieniu ich zobowiązań w zakresie ograniczenia lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych emisji w sposób opłacalny. Umożliwienie uczestniczącym przedsiębiorstwom kupowania lub sprzedaży uprawnień do emisji oznacza, że redukcje emisji można osiągnąć przy najmniejszym koszcie. EU ETS to kamień węgielny strategii UE na rzecz walki ze zmianami klimatu. Jest to pierwszy międzynarodowy system handlu emisjami CO 2 na świecie, który działa od 2005 r. Od 1 stycznia 2008 r. Ma zastosowanie nie tylko do 27 państw członkowskich UE, ale także do pozostałych trzech członków Europejskiego Obszaru Gospodarczego. Norwegia, Islandia i Liechtenstein. Obecnie obejmuje ponad 10 000 instalacji w sektorach energetycznym i przemysłowym, które wspólnie odpowiadają za blisko połowę emisji CO2 w UE i 40 całkowitych emisji gazów cieplarnianych. Nowelizacja dyrektywy EU ETS, uzgodniona w lipcu 2008 r., Wprowadzi sektor lotnictwa do systemu od 2017 r. Jak działa handel emisjami? EU ETS to system limitów i handlu, to znaczy, że ogranicza ogólny poziom dozwolonych emisji, ale w ramach tego limitu umożliwia uczestnikom systemu kupowanie i sprzedawanie uprawnień zgodnie z ich potrzebami. Dodatki te są wspólną walutą handlową w sercu systemu. Jeden dodatek daje posiadaczowi prawo do emisji jednej tony CO 2 lub równoważnej ilości innego gazu cieplarnianego. Ograniczenie całkowitej liczby uprawnień powoduje niedobór na rynku. W pierwszym i drugim okresie rozliczeniowym w ramach programu państwa członkowskie musiały sporządzić krajowe plany rozdziału uprawnień, które określają całkowity poziom emisji ETS i liczbę uprawnień do emisji, które otrzymuje każda instalacja w ich kraju. Pod koniec każdego roku instalacje muszą zrzec się uprawnień odpowiadających ich emisjom. Firmy, które utrzymują emisje poniżej poziomu swoich uprawnień, mogą sprzedawać swoje nadwyżki uprawnień. Osoby borykające się z trudnościami w utrzymaniu emisji zgodnie ze swoimi dodatkami mają wybór między podjęciem środków mających na celu zmniejszenie własnych emisji, takich jak inwestowanie w bardziej wydajne technologie lub zużywające mniej węgla źródła energii lub kupowanie dodatkowych uprawnień, których potrzebują na rynku, lub połączenie tych dwóch. Takie wybory są prawdopodobnie określane na podstawie kosztów względnych. W ten sposób emisje zmniejszają się tam, gdzie jest to najbardziej opłacalne. Jak długo działa EU ETS? EU ETS został uruchomiony 1 stycznia 2005 r. Pierwszy okres handlowy trwał trzy lata do końca 2007 r. I był etapem przygotowującym do fazy przygotowawczej do decydującego drugiego okresu handlowego. Drugi okres handlowy rozpoczął się 1 stycznia 2008 r. I trwa pięć lat do końca 2017 r. Znaczenie drugiego okresu handlowego wynika z faktu, że pokrywa się on z pierwszym okresem zobowiązań w ramach protokołu z Kioto, podczas którego UE i inne kraje uprzemysłowione muszą realizować swoje cele w celu ograniczenia lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. W drugim okresie rozliczeniowym emisje w ramach EU ETS zostały ograniczone do około 6,5 poniżej poziomu z 2005 r., Aby pomóc zapewnić, że UE jako całość, a państwa członkowskie indywidualnie, wywiązują się ze swoich zobowiązań z Kioto. Jakie są główne wnioski wyciągnięte z dotychczasowego doświadczenia? EU ETS postawił na węgiel ceną i udowodnił, że działa handel emisjami gazów cieplarnianych. Pierwszy okres handlowy z powodzeniem ustanowił wolny handel uprawnieniami do emisji w całej UE, wprowadził niezbędną infrastrukturę i rozwinął dynamiczny rynek uprawnień do emisji dwutlenku węgla. Korzyści dla środowiska wynikające z pierwszego etapu mogą być ograniczone z powodu nadmiernego przydziału uprawnień w niektórych państwach członkowskich i niektórych sektorach, głównie dzięki poleganiu na prognozach emisji przed udostępnieniem zweryfikowanych danych dotyczących emisji w ramach EU ETS. Kiedy publikacja zweryfikowanych danych dotyczących emisji za 2005 r. Uwidoczniła tę nadmierną alokację, rynek zareagował tak, jak należałoby oczekiwać, obniżając cenę rynkową uprawnień. Dostępność zweryfikowanych danych dotyczących emisji pozwoliła Komisji na zapewnienie, że górny limit przydziałów krajowych w ramach drugiego etapu jest ustalony na poziomie, który powoduje rzeczywiste zmniejszenie emisji. Oprócz podkreślenia zapotrzebowania na zweryfikowane dane dotychczasowe doświadczenia pokazały, że większa harmonizacja w ramach EU ETS jest niezbędna, aby zapewnić osiągnięcie celów redukcji emisji przy minimalnych kosztach przy minimalnych zakłóceniach konkurencji. Konieczność większej harmonizacji jest najbardziej oczywista w odniesieniu do sposobu ustalania limitu ogólnych uprawnień do emisji. Pierwsze dwa okresy handlowe pokazują również, że bardzo różne krajowe metody przyznawania uprawnień instalacjom zagrażają uczciwej konkurencji na rynku wewnętrznym. Ponadto potrzebna jest większa harmonizacja, doprecyzowanie i udoskonalenie w odniesieniu do zakresu systemu, dostępu do kredytów z projektów redukcji emisji poza UE, warunków łączenia EU ETS z systemami handlu emisjami w innym miejscu oraz monitorowania, weryfikacji i wymagania dotyczące sprawozdawczości. Jakie są główne zmiany w EU ETS i od kiedy będą miały zastosowanie? Uzgodnione zmiany w projekcie będą obowiązywać od trzeciego okresu handlowego, tj. Od stycznia 2017 r. Prace przygotowawcze rozpoczną się natychmiast, a obowiązujące przepisy nie ulegną zmianie do stycznia 2017 r. w celu zapewnienia utrzymania stabilności regulacyjnej. EU ETS w trzecim okresie będzie bardziej wydajnym, bardziej zharmonizowanym i sprawiedliwszym systemem. Zwiększona wydajność jest osiągana dzięki dłuższemu okresowi rozliczeniowemu (8 lat zamiast 5 lat), solidnemu i corocznie zmniejszającemu się limitowi emisji (21 redukcji w 2020 r. W porównaniu do 2005 r.) Oraz znacznemu wzrostowi liczby aukcji (z mniej niż 4 w fazie 2 do ponad połowy w fazie 3). W wielu obszarach uzgodniono większą harmonizację, w tym w odniesieniu do pułapu (pułap ogólnoeuropejski zamiast krajowych limitów w fazach 1 i 2) oraz zasady przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień. Uczciwość systemu została znacznie zwiększona dzięki przejściu na ogólnounijne zasady bezpłatnych przydziałów dla instalacji przemysłowych i wprowadzeniu mechanizmu redystrybucji, który uprawnia nowe państwa członkowskie do sprzedaży większej liczby uprawnień na aukcji. W jaki sposób ostateczny tekst jest porównywalny z pierwotnym wnioskiem Komisji? Cele w zakresie klimatu i energii uzgodnione na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej w 2007 r. Zostały zachowane, a ogólna struktura wniosku Komisji dotyczącego EU ETS pozostaje nienaruszona. Oznacza to, że będzie istniała ogólnounijna granica liczby uprawnień do emisji, a pułap ten będzie się zmniejszał corocznie wzdłuż liniowej linii trendu, która będzie kontynuowana po zakończeniu trzeciego okresu handlowego (2017-2020). Główna różnica w porównaniu z wnioskiem polega na tym, że sprzedaż uprawnień na aukcjach będzie odbywać się wolniej. Jakie są główne zmiany w porównaniu z wnioskiem Komisji? Podsumowując, główne zmiany, które zostały wprowadzone do wniosku, są następujące: niektóre państwa członkowskie mają opcjonalne i tymczasowe odstępstwo od zasady, że żadne uprawnienia nie mogą być przyznawane bezpłatnie do wytwórców energii elektrycznej od 2017 r. Ta możliwość odstąpienia jest dostępna dla państw członkowskich, które spełniają pewne warunki związane z wzajemnymi połączeniami sieci elektrycznej, udziałem jednego paliwa kopalnego w produkcji energii elektrycznej oraz PKBcapita w stosunku do średniej UE-27. Ponadto ilość bezpłatnych uprawnień, które państwo członkowskie może przeznaczyć na elektrownie, jest ograniczona do 70 emisji dwutlenku węgla z odpowiednich zakładów w fazie 1 i spadków w kolejnych latach. Ponadto przydział bezpłatnych uprawnień w fazie 3 może być przyznany jedynie elektrowniom, które są eksploatowane lub budowane nie później niż pod koniec 2008 r. Patrz odpowiedź na pytanie 15 poniżej. W dyrektywie będzie więcej szczegółów na temat kryteriów, które należy stosować w celu określenia sektorów lub podsektorów uznanych za narażone na znaczące ryzyko ucieczki emisji. oraz wcześniejszą datę publikacji listy Komisji w tych sektorach (31 grudnia 2009 r.). Co więcej, z zastrzeżeniem przeglądu, gdy zostanie osiągnięte zadowalające porozumienie międzynarodowe, instalacje we wszystkich branżach narażonych na działanie energii otrzymają 100 bezpłatnych uprawnień w zakresie, w jakim wykorzystują najbardziej wydajną technologię. Przydział bezpłatnych uprawnień dla przemysłu ogranicza się do udziału emisji z tych sektorów w całkowitych emisjach w latach 2005-2007. Całkowita liczba uprawnień przydzielanych bezpłatnie instalacjom w sektorach przemysłowych będzie spadać corocznie zgodnie ze spadkiem limitu emisji. Państwa członkowskie mogą również zrekompensować niektórym instalacjom koszty CO2 ponoszone w cenach energii elektrycznej, jeżeli koszty CO2 mogłyby narazić je na ryzyko ucieczki emisji. Komisja zobowiązała się zmienić wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska w tym zakresie. Zobacz odpowiedź na pytanie 15 poniżej. Poziom licytacji uprawnień dla niepojawnionych sektorów zwiększy się w sposób liniowy, zgodnie z propozycją Komisji, ale zamiast osiągnąć 100 do 2020 r., Osiągnie 70, aby osiągnąć 100 do 2027 r. Zgodnie z propozycją Komisji 10 uprawnień do sprzedaży w drodze licytacji zostanie rozdzielonych z państw członkowskich o wysokim dochodzie na głowę mieszkańca o niskim dochodzie na mieszkańca, aby zwiększyć zdolność finansową tych ostatnich do inwestowania w technologie przyjazne dla klimatu. Dodano przepis dotyczący innego mechanizmu redystrybucji 2 uprawnień sprzedawanych na aukcji, aby uwzględnić państwa członkowskie, które w 2005 r. Osiągnęły redukcję o co najmniej 20 emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z rokiem referencyjnym określonym w protokole z Kioto. Udział przychodów ze sprzedaży w drodze licytacji, które państwa członkowskie są zalecane do walki i dostosowania się do zmian klimatu, głównie w UE, ale także w krajach rozwijających się, podniesiono z 20 do 50. Tekst przewiduje dodatki do proponowanego dozwolonego poziomu wykorzystania kredytów JICDM w scenariuszu 20 dla istniejących operatorów, którzy otrzymali najniższe budżety na import i wykorzystywanie takich kredytów w związku z alokacjami i dostępem do kredytów w latach 2008-2017. Nowe sektory, nowe podmioty w okresach 2017-2020 i 2008-2017 również będą mogły korzystać z kredytów. Całkowita kwota kredytów, które mogą być wykorzystane, nie przekroczy jednak 50% redukcji w latach 2008-2020. W oparciu o bardziej restrykcyjną redukcję emisji w kontekście satysfakcjonującego porozumienia międzynarodowego, Komisja może zezwolić na dodatkowy dostęp do jednostek CER i ERU dla operatorów w systemie wspólnotowym. Zobacz odpowiedź na pytanie 20 poniżej. Przychody ze sprzedaży 300 milionów uprawnień do emisji z rezerwy nowych instalacji zostaną wykorzystane do wspierania do 12 projektów demonstracyjnych dotyczących wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz projektów demonstrujących innowacyjne technologie energii odnawialnej. Do tego mechanizmu finansowania dołączono szereg warunków. Zobacz odpowiedź na pytanie 30 poniżej. Możliwość rezygnacji z małych instalacji spalania, pod warunkiem że podlegają one równoważnym środkom, została rozszerzona na wszystkie małe instalacje niezależnie od działalności, próg emisji został podniesiony z 10 000 do 25 000 ton CO 2 rocznie, a próg instalacje spalania muszą ponadto zostać podniesione z 25MW do 35MW. Przy tych podwyższonych progach udział emisji objętych ochroną, które potencjalnie mogłyby zostać wyłączone z systemu handlu uprawnieniami do emisji, staje się znaczny, w związku z czym dodano przepis, aby umożliwić odpowiednie zmniejszenie limitu uprawnień w całej UE. Czy nadal będą dostępne krajowe plany rozdziału (NAP)? W swoich krajowych planach rozdziału na pierwsze (2005-2007) i drugie (2008-2017) okresy handlowe państwa członkowskie ustaliły całkowitą liczbę uprawnień, które mają zostać wydane, oraz sposób, w jaki te zostaną przydzielone do odpowiednich instalacji. Takie podejście spowodowało znaczne różnice w przepisach dotyczących przydziału, tworząc zachętę dla każdego państwa członkowskiego do faworyzowania własnego przemysłu i doprowadziło do dużej złożoności. Począwszy od trzeciego okresu rozliczeniowego, obowiązywać będzie jeden ogólnounijny pułap, a uprawnienia będą przyznawane na podstawie zharmonizowanych zasad. Krajowe plany rozdziału nie będą zatem już potrzebne. W jaki sposób zostanie ustalony pułap emisji w fazie 3 Zasady obliczania pułapu obowiązującego w całej UE są następujące: Od 2017 r. Całkowita liczba uprawnień będzie się zmniejszać corocznie w sposób liniowy. Punktem wyjścia dla tej linii jest średnia całkowita liczba uprawnień (pułap fazy 2) wydawanych przez państwa członkowskie na okres 2008-2017, dostosowana w celu odzwierciedlenia rozszerzonego zakresu systemu z 2017 r., A także wszelkich małych instalacji, które Państwa zdecydowały się wykluczyć. Czynnik liniowy, o który zmniejszy się roczna kwota, wynosi 1,74 w stosunku do pułapu fazy 2. Punktem wyjściowym do określenia liniowego współczynnika 1,74 jest 20 całkowita redukcja gazów cieplarnianych w porównaniu z 1990 r., Co odpowiada 14 redukcji w porównaniu z 2005 r. Jednak większe zapotrzebowanie na EU ETS jest większe, ponieważ tańsze jest zmniejszenie emisje w sektorach objętych ETS. Podział minimalizujący ogólny koszt redukcji wynosi: 21 redukcji emisji w sektorze EU ETS w porównaniu do 2005 r. Do 2020 r. O około 10 punktów procentowych w porównaniu do 2005 r. W sektorach nieobjętych systemem EU ETS. Obniżenie emisji o 21 w 2020 r. Powoduje ograniczenie w ramach ETS w 2020 r. Maksymalnie 1720 milionów uprawnień i oznacza średni limit w fazie 3 (od 2017 r. Do 2020 r.) W wysokości około 1846 milionów uprawnień i zmniejszenie o 11 w porównaniu z pułapem fazy 2. Wszystkie podane liczby bezwzględne odpowiadają pokryciu na początku drugiego okresu handlu, a zatem nie uwzględniają lotnictwa, które zostanie dodane w 2017 r., Oraz innych sektorów, które zostaną dodane w fazie 3. Ostateczne dane dotyczące rocznych limitów emisji w fazie 3 zostanie określone i opublikowane przez Komisję do dnia 30 września 2017 r. W jaki sposób zostanie określony limit emisji wykraczający poza fazę 3? Współczynnik liniowy wynoszący 1,74 wykorzystywany do określenia limitu etapu 3 będzie nadal obowiązywać po zakończeniu okresu handlowego w 2020 i określi górny limit dla czwartego okresu handlowego (2021-2028) i później. Może on zostać zmieniony najpóźniej do 2025 r. W rzeczywistości znaczące redukcje emisji o 60-80 w porównaniu do 1990 r. Będą konieczne do 2050 r., Aby osiągnąć strategiczny cel ograniczenia globalnego wzrostu średniej temperatury do nie więcej niż 2C powyżej poziomu sprzed epoki przemysłowej. Limit uprawnień do emisji w całej UE zostanie określony dla każdego roku. Czy zmniejszy to elastyczność dla przedmiotowych instalacji Nie, elastyczność instalacji nie zostanie w ogóle zmniejszona. W każdym roku uprawnienia do licytacji i dystrybucji muszą być wydane przez właściwe organy do 28 lutego. Ostateczna data zdyskontowania uprawnień przez operatorów to 30 kwietnia roku następującego po roku, w którym emisje miały miejsce. Tak więc operatorzy otrzymują dodatki na bieżący rok, zanim będą musieli zrzec się przydziałów w celu pokrycia ich emisji za poprzedni rok. Przydziały zachowują ważność przez cały okres rozliczeniowy, a wszelkie nadwyżki uprawnień mogą być obecnie księgowane do wykorzystania w kolejnych okresach handlowych. Pod tym względem nic się nie zmieni. System pozostanie oparty na okresach handlu, ale trzeci okres handlowy potrwa osiem lat, od 2017 r. Do 2020 r., W przeciwieństwie do pięciu lat w drugim etapie od 2008 r. Do 2017 r. W drugim okresie rozliczeniowym państwa członkowskie zasadniczo zdecydowały się przydzielić całkowita liczba uprawnień dla każdego roku. Liniowy spadek każdego roku od 2017 r. Będzie lepiej odpowiadał oczekiwanym tendencjom emisyjnym w tym okresie. Jakie są szacunkowe roczne pułapy ETS na lata 2017-2020 Wstępne wartości maksymalnego rocznego pułapu są następujące: Liczby te oparte są na zakresie ETS stosowanym w fazie 2 (2008-2017), a decyzje Komisji dotyczące krajowe plany rozdziału na fazę 2 w wysokości 2083 mln ton. Liczby te zostaną skorygowane z kilku powodów. Po pierwsze, dokonane zostanie dostosowanie uwzględniające rozszerzenie zakresu w fazie 2, pod warunkiem że państwa członkowskie uzasadnią i zweryfikują swoje emisje wynikające z tych rozszerzeń. Po drugie, dokonany zostanie korekt w odniesieniu do dalszego rozszerzania zakresu ETS w trzecim okresie rozliczeniowym. Po trzecie, każda rezygnacja z małych instalacji doprowadzi do odpowiedniego zmniejszenia limitu. Po czwarte, dane nie uwzględniają włączenia lotnictwa ani emisji z Norwegii, Islandii i Liechtensteinu. Czy uprawnienia będą nadal przydzielane bezpłatnie? Tak. Instalacje przemysłowe otrzymają przejściowy bezpłatny przydział. A w tych państwach członkowskich, które kwalifikują się do opcjonalnego odstępstwa, elektrownie mogą, jeśli państwo członkowskie tak zadecyduje, również otrzymywać bezpłatne uprawnienia. Szacuje się, że co najmniej połowa dostępnych uprawnień od 2017 r. Zostanie sprzedana na aukcji. Podczas gdy ogromna większość uprawnień została przydzielona bezpłatnie instalacjom w pierwszym i drugim okresie handlowym, Komisja zaproponowała, aby sprzedaż przydziałów w drodze licytacji stała się podstawową zasadą przydziału. Dzieje się tak, ponieważ najlepiej sprzedające się na aukcji zapewnia wydajność, przejrzystość i prostotę systemu i stanowi największą zachętę do inwestowania w gospodarkę niskoemisyjną. Najlepiej spełnia zasadę "zanieczyszczający płaci" i unika niewiarygodnych zysków dla niektórych sektorów, które przekazały swoim klientom teoretyczne koszty uprawnień, mimo otrzymania ich za darmo. W jaki sposób wydawane będą dodatki za darmo Do dnia 31 grudnia 2017 r. Komisja przyjmie zasady ogólnounijne, które zostaną opracowane w ramach procedury komitetowej (komitologii). Zasady te w pełni zharmonizują alokacje, w związku z czym wszystkie firmy w całej UE o takich samych lub podobnych działaniach będą podlegały tym samym zasadom. Zasady zapewnią w miarę możliwości, że alokacja promuje technologie efektywne pod względem emisji dwutlenku węgla. Przyjęte zasady przewidują, że w miarę możliwości alokacje będą oparte na tak zwanych poziomach odniesienia, np. liczba uprawnień na ilość historycznej produkcji. Takie zasady wynagradzają operatorów, którzy podjęli wczesne działania w celu ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, lepiej odzwierciedlają zasadę "zanieczyszczający płaci" i zapewniają silniejsze zachęty do ograniczania emisji, ponieważ alokacje nie będą już zależne od historycznych emisji. Wszystkie alokacje należy ustalić przed rozpoczęciem trzeciego okresu handlowego, a korekty ex-post nie będą dozwolone. Które instalacje otrzymają bezpłatne alokacje, a które nie będą Jak uniknąć negatywnego wpływu na konkurencyjność Biorąc pod uwagę ich zdolność do przeniesienia zwiększonych kosztów uprawnień do emisji, od 2017 r. Generalnie producenci energii elektrycznej będą prowadzić pełną licytację. Jednak państwa członkowskie, które spełniają pewne warunki dotyczące wzajemnych połączeń lub udziału paliw kopalnych w produkcji energii elektrycznej i PKB na mieszkańca w stosunku do średniej UE-27, mają możliwość tymczasowego odstąpienia od tej zasady w odniesieniu do istniejących elektrowni. Wskaźnik licytacji w 2017 r. Powinien wynosić co najmniej 30 w stosunku do emisji w pierwszym okresie i musi stopniowo wzrastać do 100 najpóźniej w 2020 r. Jeżeli opcja zostanie zastosowana, państwo członkowskie musi zobowiązać się do inwestowania w poprawę i poprawę infrastrukturę, czyste technologie i dywersyfikację ich koszyka energetycznego i źródeł zaopatrzenia na kwotę w możliwym zakresie równą wartości rynkowej darmowej alokacji. W innych sektorach bezpłatne składki będą stopniowo wycofywane począwszy od 2017 r., Przy czym państwa członkowskie zgodzą się na rozpoczęcie aukcji na 20 w 2017 r., Zwiększając do 70 aukcji w 2020 r., Aby osiągnąć 100 w 2027 r. Jednakże wyjątek będzie instalacje w sektorach, w których stwierdzono narażenie na znaczące ryzyko ucieczki emisji. Ryzyko to może wystąpić, jeśli EU ETS zwiększy koszty produkcji tak bardzo, że przedsiębiorstwa zdecydowały się przenieść produkcję do obszarów poza UE, które nie podlegają porównywalnym ograniczeniom emisji. Komisja określi odnośne sektory do dnia 31 grudnia 2009 r. W tym celu Komisja oceni między innymi, czy bezpośrednie i pośrednie dodatkowe koszty produkcji spowodowane wdrożeniem dyrektywy w sprawie ETS w stosunku do wartości dodanej brutto przekraczają 5 i czy całkowita wartość jego eksportu i importu podzielona przez całkowitą wartość jego obrotów i przywozu przekracza 10. Jeżeli wynik jednego z tych kryteriów przekroczy 30, sektor zostanie również uznany za narażony na znaczące ryzyko ucieczki emisji. Instalacje w tych sektorach otrzymywałyby 100 swoich udziałów w rocznej malejącej całkowitej ilości uprawnień za darmo. Udział emisji z tych gałęzi przemysłu jest określany w odniesieniu do całkowitej emisji ETS w latach 2005-2007. Koszty CO2 ponoszone w cenach energii elektrycznej mogą również narazić niektóre instalacje na ryzyko ucieczki emisji. Aby uniknąć takiego ryzyka, państwa członkowskie mogą przyznać rekompensatę w odniesieniu do takich kosztów. Wobec braku międzynarodowego porozumienia w sprawie zmian klimatu Komisja zobowiązała się zmienić wytyczne wspólnotowe w sprawie pomocy państwa na ochronę środowiska w tym zakresie. Zgodnie z umową międzynarodową, która zapewnia, że konkurenci w innych częściach świata ponoszą porównywalne koszty, ryzyko ucieczki emisji może być znikome. Dlatego do 30 czerwca 2017 r. Komisja przeprowadzi dogłębną ocenę sytuacji przemysłu energochłonnego i ryzyka ucieczki emisji, w świetle wyników negocjacji międzynarodowych, a także biorąc pod uwagę wszelkie wiążące umowy, które mogły zostać zawarte. Do sprawozdania zostaną dołączone wszelkie propozycje uznane za właściwe. Mogłyby one potencjalnie obejmować utrzymanie lub dostosowanie odsetka bezpłatnych uprawnień przyznawanych instalacjom przemysłowym, które są szczególnie narażone na konkurencję globalną lub włączają importerów danych produktów do ETS. Kto organizuje aukcje i jak będą one przeprowadzane Państwa członkowskie będą odpowiedzialne za zapewnienie, aby przyznane im uprawnienia były przedmiotem aukcji. Każde państwo członkowskie musi zdecydować, czy chce rozwijać swoją własną infrastrukturę i platformę aukcyjną, czy też chce współpracować z innymi państwami członkowskimi w celu opracowania rozwiązań regionalnych lub ogólnounijnych. Podział praw do aukcji na państwa członkowskie w dużej mierze opiera się na emisjach w fazie 1 EU ETS, ale część praw zostanie rozdzielona między bogatszymi państwami członkowskimi a biedniejszymi w celu uwzględnienia niższego PKB na mieszkańca i wyższych perspektyw. dla wzrostu i emisji wśród tych ostatnich. Wciąż jest tak, że 10 praw do uprawnień do sprzedaży na aukcji zostanie rozdzielonych od państw członkowskich o wysokim dochodzie na głowę do osób o niskim dochodzie na mieszkańca w celu wzmocnienia zdolności finansowej tych ostatnich do inwestowania w technologie przyjazne dla klimatu. Dodano jednak przepis dotyczący innego mechanizmu redystrybucji równego 2, który uwzględniałby państwa członkowskie, które w 2005 r. Osiągnęły redukcję o co najmniej 20 emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z rokiem odniesienia określonym w protokole z Kioto. Dziewięć państw członkowskich korzysta z tego przepisu. Wszelkie aukcje muszą być zgodne z zasadami rynku wewnętrznego i dlatego muszą być dostępne dla każdego potencjalnego nabywcy na niedyskryminujących warunkach. Do 30 czerwca 2017 r. Komisja przyjmie rozporządzenie (w ramach procedury komitetowej), które zapewni odpowiednie zasady i warunki dla zapewnienia wydajnych, skoordynowanych aukcji bez zakłócania rynku uprawnień. Ile uprawnień będzie wystawiać każde państwo członkowskie na aukcji i jak będzie określana ta kwota Wszystkie uprawnienia, które nie są przydzielane bezpłatnie, będą sprzedawane na aukcji. Łącznie 88 uprawnień, które mają być sprzedane na aukcji przez każde państwo członkowskie, jest rozdzielane na podstawie udziału państw członkowskich w historycznych emisjach w ramach EU ETS. Dla celów solidarności i wzrostu 12 całkowitej ilości jest rozdzielane w sposób uwzględniający PKB na mieszkańca i osiągnięcia w ramach protokołu z Kioto. Jakie sektory i gazy są objęte od 2017 r. ETS obejmuje instalacje wykonujące określone czynności. Od samego początku obejmowała ona niektóre progi wydajności, elektrownie i inne obiekty energetycznego spalania, rafinerie ropy naftowej, piece koksownicze, zakłady żelaza i stali oraz fabryki produkujące cement, szkło, wapno, cegły, ceramikę, masę celulozową, papier i tekturę. Jeśli chodzi o gazy cieplarniane, obecnie obejmuje ona jedynie emisje dwutlenku węgla, z wyjątkiem Holandii, która wybrała emisje z podtlenku azotu. Począwszy od 2017 r. Zakres ETS zostanie rozszerzony na inne sektory i gazy cieplarniane. Emisje CO 2 z produktów petrochemicznych, amoniaku i aluminium zostaną uwzględnione, podobnie jak emisje N2O z produkcji kwasu azotowego, adypinowego i kwasu gliokalowego oraz perfluorowęglowodory z sektora aluminium. Uwzględnione zostanie również wychwytywanie, transport i geologiczne składowanie wszystkich emisji gazów cieplarnianych. Sektory te będą otrzymywały bezpłatne dodatki zgodnie z ogólnounijnymi zasadami, tak jak inne sektory przemysłu, które już zostały objęte. Począwszy od 2017 r. Lotnictwo będzie również włączone w EU ETS. Czy małe instalacje zostaną wyłączone z zakresu Wiele systemów emitujących względnie niewielkie ilości CO 2 jest obecnie objętych systemem ETS i zgłoszono obawy co do opłacalności ich włączenia. Od 2017 r. Państwa członkowskie będą mogły usunąć te instalacje z ETS pod pewnymi warunkami. Te instalacje to te, których zgłoszone emisje były niższe niż 25 000 ton ekwiwalentu CO 2 w każdym z 3 lat poprzedzających rok złożenia wniosku. W przypadku instalacji spalania obowiązuje dodatkowy próg wydajności wynoszący 35 MW. Ponadto państwa członkowskie mają możliwość wyłączenia instalacji obsługiwanych przez szpitale. Instalacje mogą być wyłączone z ETS tylko wtedy, gdy będą objęte środkami, które doprowadzą do równoważnego udziału w redukcji emisji. Ile kredytów emisyjnych z państw trzecich będzie dozwolone W drugim okresie rozliczeniowym państwa członkowskie zezwoliły swoim operatorom na wykorzystywanie znaczących ilości kredytów wygenerowanych w ramach projektów ograniczających emisje w państwach trzecich w celu pokrycia części ich emisji w taki sam sposób, w jaki wykorzystują Dodatki ETS. The revised Directive extends the rights to use these credits for the third trading period and allows a limited additional quantity to be used in such a way that the overall use of credits is limited to 50 of the EU-wide reductions over the period 2008-2020. For existing installations, and excluding new sectors within the scope, this will represent a total level of access of approximately 1.6 billion credits over the period 2008-2020. In practice, this means that existing operators will be able to use credits up to a minimum of 11 of their allocation during the period 2008-2017, while a top-up is foreseen for operators with the lowest sum of free allocation and allowed use of credits in the 2008-2017 period. New sectors and new entrants in the third trading period will have a guaranteed minimum access of 4.5 of their verified emissions during the period 2017-2020. For the aviation sector, the minimum access will be 1.5. The precise percentages will be determined through comitology. These projects must be officially recognised under the Kyoto Protocols Joint Implementation (JI) mechanism (covering projects carried out in countries with an emissions reduction target under the Protocol) or Clean Development Mechanism (CDM) (for projects undertaken in developing countries). Credits from JI projects are known as Emission Reduction Units (ERUs) while those from CDM projects are called Certified Emission Reductions (CERs). On the quality side only credits from project types eligible for use in the EU trading scheme during the period 2008-2017 will be accepted in the period 2017-2020. Furthermore, from 1 January 2017 measures may be applied to restrict the use of specific credits from project types. Such a quality control mechanism is needed to assure the environmental and economic integrity of future project types. To create greater flexibility, and in the absence of an international agreement being concluded by 31 December 2009, credits could be used in accordance with agreements concluded with third countries. The use of these credits should however not increase the overall number beyond 50 of the required reductions. Such agreements would not be required for new projects that started from 2017 onwards in Least Developed Countries. Based on a stricter emissions reduction in the context of a satisfactory international agreement . additional access to credits could be allowed, as well as the use of additional types of project credits or other mechanisms created under the international agreement. However, once an international agreement has been reached, from January 2017 onwards only credits from projects in third countries that have ratified the agreement or from additional types of project approved by the Commission will be eligible for use in the Community scheme. Will it be possible to use credits from carbon sinks like forests No. Before making its proposal, the Commission analysed the possibility of allowing credits from certain types of land use, land-use change and forestry (LULUCF) projects which absorb carbon from the atmosphere. It concluded that doing so could undermine the environmental integrity of the EU ETS, for the following reasons: LULUCF projects cannot physically deliver permanent emissions reductions. Insufficient solutions have been developed to deal with the uncertainties, non-permanence of carbon storage and potential emissions leakage problems arising from such projects. The temporary and reversible nature of such activities would pose considerable risks in a company-based trading system and impose great liability risks on Member States. The inclusion of LULUCF projects in the ETS would require a quality of monitoring and reporting comparable to the monitoring and reporting of emissions from installations currently covered by the system. This is not available at present and is likely to incur costs which would substantially reduce the attractiveness of including such projects. The simplicity, transparency and predictability of the ETS would be considerably reduced. Moreover, the sheer quantity of potential credits entering the system could undermine the functioning of the carbon market unless their role were limited, in which case their potential benefits would become marginal. The Commission, the Council and the European Parliament believe that global deforestation can be better addressed through other instruments. For example, using part of the proceeds from auctioning allowances in the EU ETS could generate additional means to invest in LULUCF activities both inside and outside the EU, and may provide a model for future expansion. In this respect the Commission has proposed to set up the Global Forest Carbon Mechanism that would be a performance-based system for financing reductions in deforestation levels in developing countries. Besides those already mentioned, are there other credits that could be used in the revised ETS Yes. Projects in EU Member States which reduce greenhouse gas emissions not covered by the ETS could issue credits. These Community projects would need to be managed according to common EU provisions set up by the Commission in order to be tradable throughout the system. Such provisions would be adopted only for projects that cannot be realised through inclusion in the ETS. The provisions will seek to ensure that credits from Community projects do not result in double-counting of emission reductions nor impede other policy measures to reduce emissions not covered by the ETS, and that they are based on simple, easily administered rules. Are there measures in place to ensure that the price of allowances wont fall sharply during the third trading period A stable and predictable regulatory framework is vital for market stability. The revised Directive makes the regulatory framework as predictable as possible in order to boost stability and rule out policy-induced volatility. Important elements in this respect are the determination of the cap on emissions in the Directive well in advance of the start of the trading period, a linear reduction factor for the cap on emissions which continues to apply also beyond 2020 and the extension of the trading period from 5 to 8 years. The sharp fall in the allowance price during the first trading period was due to over-allocation of allowances which could not be banked for use in the second trading period. For the second and subsequent trading periods, Member States are obliged to allow the banking of allowances from one period to the next and therefore the end of one trading period is not expected to have any impact on the price. A new provision will apply as of 2017 in case of excessive price fluctuations in the allowance market. If, for more than six consecutive months, the allowance price is more than three times the average price of allowances during the two preceding years on the European market, the Commission will convene a meeting with Member States. If it is found that the price evolution does not correspond to market fundamentals, the Commission may either allow Member States to bring forward the auctioning of a part of the quantity to be auctioned, or allow them to auction up to 25 of the remaining allowances in the new entrant reserve. The price of allowances is determined by supply and demand and reflects fundamental factors like economic growth, fuel prices, rainfall and wind (availability of renewable energy) and temperature (demand for heating and cooling) etc. A degree of uncertainty is inevitable for such factors. The markets, however, allow participants to hedge the risks that may result from changes in allowances prices. Are there any provisions for linking the EU ETS to other emissions trading systems Yes. One of the key means to reduce emissions more cost-effectively is to enhance and further develop the global carbon market. The Commission sees the EU ETS as an important building block for the development of a global network of emission trading systems. Linking other national or regional cap-and-trade emissions trading systems to the EU ETS can create a bigger market, potentially lowering the aggregate cost of reducing greenhouse gas emissions. The increased liquidity and reduced price volatility that this would entail would improve the functioning of markets for emission allowances. This may lead to a global network of trading systems in which participants, including legal entities, can buy emission allowances to fulfil their respective reduction commitments. The EU is keen to work with the new US Administration to build a transatlantic and indeed global carbon market to act as the motor of a concerted international push to combat climate change. While the original Directive allows for linking the EU ETS with other industrialised countries that have ratified the Kyoto Protocol, the new rules allow for linking with any country or administrative entity (such as a state or group of states under a federal system) which has established a compatible mandatory cap-and-trade system whose design elements would not undermine the environmental integrity of the EU ETS. Where such systems cap absolute emissions, there would be mutual recognition of allowances issued by them and the EU ETS. What is a Community registry and how does it work Registries are standardised electronic databases ensuring the accurate accounting of the issuance, holding, transfer and cancellation of emission allowances. As a signatory to the Kyoto Protocol in its own right, the Community is also obliged to maintain a registry. This is the Community Registry, which is distinct from the registries of Member States. Allowances issued from 1 January 2017 onwards will be held in the Community registry instead of in national registries. Will there be any changes to monitoring, reporting and verification requirements The Commission will adopt a new Regulation (through the comitology procedure) by 31 December 2017 governing the monitoring and reporting of emissions from the activities listed in Annex I of the Directive. A separate Regulation on the verification of emission reports and the accreditation of verifiers should specify conditions for accreditation, mutual recognition and cancellation of accreditation for verifiers, and for supervision and peer review as appropriate. What provision will be made for new entrants into the market Five percent of the total quantity of allowances will be put into a reserve for new installations or airlines that enter the system after 2017 (new entrants). The allocations from this reserve should mirror the allocations to corresponding existing installations. A part of the new entrant reserve, amounting to 300 million allowances, will be made available to support the investments in up to 12 demonstration projects using the carbon capture and storage technology and demonstration projects using innovative renewable energy technologies. There should be a fair geographical distribution of the projects. In principle, any allowances remaining in the reserve shall be distributed to Member States for auctioning. The distribution key shall take into account the level to which installations in Member States have benefited from this reserve. What has been agreed with respect to the financing of the 12 carbon capture and storage demonstration projects requested by a previous European Council The European Parliaments Environment Committee tabled an amendment to the EU ETS Directive requiring allowances in the new entrant reserve to be set aside in order to co-finance up to 12 demonstration projects as requested by the European Council in spring 2007. This amendment has later been extended to include also innovative renewable energy technologies that are not commercially viable yet. Projects shall be selected on the basis of objective and transparent criteria that include requirements for knowledge sharing. Support shall be given from the proceeds of these allowances via Member States and shall be complementary to substantial co-financing by the operator of the installation. No project shall receive support via this mechanism that exceeds 15 of the total number of allowances (i. e. 45 million allowances) available for this purpose. The Member State may choose to co-finance the project as well, but will in any case transfer the market value of the attributed allowances to the operator, who will not receive any allowances. A total of 300 million allowances will therefore be set aside until 2018 for this purpose. What is the role of an international agreement and its potential impact on EU ETS When an international agreement is reached, the Commission shall submit a report to the European Parliament and the Council assessing the nature of the measures agreed upon in the international agreement and their implications, in particular with respect to the risk of carbon leakage. On the basis of this report, the Commission shall then adopt a legislative proposal amending the present Directive as appropriate. For the effects on the use of credits from Joint Implementation and Clean Development Mechanism projects, please see the reply to question 20. What are the next steps Member States have to bring into force the legal instruments necessary to comply with certain provisions of the revised Directive by 31 December 2009. This concerns the collection of duly substantiated and verified emissions data from installations that will only be covered by the EU ETS as from 2017, and the national lists of installations and the allocation to each one. For the remaining provisions, the national laws, regulations and administrative provisions only have to be ready by 31 December 2017. The Commission has already started the work on implementation. For example, the collection and analysis of data for use in relation to carbon leakage is ongoing (list of sectors due end 2009). Work is also ongoing to prepare the Regulation on timing, administration and other aspects of auctioning (due by June 2017), the harmonised allocation rules (due end 2017) and the two Regulations on monitoring and reporting of emissions and verification of emissions and accreditation of verifiers (due end 2017).Emissions monitoring amp reporting As parties to the UNFCCC and its Kyoto Protocol. UE i jej państwa członkowskie mają obowiązek zgłaszania ONZ: corocznie informacji na temat emisji gazów cieplarnianych (inwentaryzacja gazów cieplarnianych). regularnie w swoich politykach dotyczących zmian klimatycznych amp środki i postępy w osiąganiu celów (dwuletnie sprawozdania i krajowe komunikaty). Roczne sprawozdania Wszystkie kraje UE są zobowiązane do monitorowania swoich emisji w ramach unijnego mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych, który określa własne wewnętrzne zasady sprawozdawczości UE na podstawie zobowiązań uzgodnionych na poziomie międzynarodowym. Sprawozdania obejmują: emisje 7 gazów cieplarnianych (inwentaryzacja gazów cieplarnianych) ze wszystkich sektorów: energia, procesy przemysłowe, użytkowanie gruntów, zmiana użytkowania gruntów, amp leśnictwo (LULUCF), odpady, rolnictwo itp. Prognozy, polityka amp środki zmierzające do redukcji gazów cieplarnianych emisji krajowych środków w celu dostosowania się do zmian klimatu. strategie niskoemisyjne wsparcie finansowe dla krajów rozwijających się. i podobne zobowiązania w ramach porozumienia kopenhaskiego z 2009 r. i umów z 2017 r. w odniesieniu do rządów krajowych w zakresie wykorzystania dochodów (szacowanych na około 11 mld w 2017 r.) z aukcji uprawnień w systemie handlu uprawnieniami do emisji UE (zobowiązały się do wydania co najmniej połowy tych wpływów na klimat środki w UE i za granicą) Ustawodawstwo dotyczące mechanizmów monitorowania Zapasy gazów cieplarnianych Wykaz gazów cieplarnianych w UE jest przygotowywany przez Komisję Europejską, przy czym każdej wiosny ściśle towarzyszy Europejska Agencja Środowiska. Okres objęty inwentaryzacją rozpoczyna się w roku bazowym (głównie 1990) i trwa do 2 lat przed bieżącym rokiem (tj. W 2017 r. Zapasy obejmują emisje do 2017 r.). Inwentaryzacja UE jest kompilacją krajowych spisów. w oparciu o emisje zgłoszone w ramach mechanizmu monitorowania emisji gazów cieplarnianych w UE. Poprzednie lata. Wczesne prognozy emisji Pierwsze spojrzenie na emisje z poprzedniego roku pochodzi z pierwszych szacunków emisji CO 2 z zużycia energii, opublikowanych przez Eurostat około kwietnia. Szacunki te obejmują tylko jeden gaz i jeden sektor. Aby uzyskać pełniejsze dane, kraje zgłaszają co roku przybliżoną liczbę zasobów reklamowych. zawierające wstępne szacunki całkowitej emisji za poprzedni rok, która jest zwykle publikowana jesienią. Sprawozdania z postępów w zakresie działań w dziedzinie klimatu W ramach mechanizmu monitorowania Komisja jest również zobowiązana do sporządzania rocznego sprawozdania z postępów w realizacji celów z Kioto i UE dla UE, obejmującego rzeczywiste (historyczne) emisje i przewidywane przyszłe emisje dla każdego kraju. Obejmuje również informacje o polityce i środkach UE, finansowaniu zmian klimatycznych i adaptacji. Jednocześnie każdej jesieni Europejska Agencja Środowiska publikuje również bardziej szczegółowy raport na temat tendencji i prognoz emisji. Poprzednie lata. Regularne raportowanie do UNFCCC Zgodnie z UNFCCC, kraje rozwinięte są zobowiązane do wysyłania krajowych komunikatów do ONZ co 4 lata, z danymi na temat: emisji amp ampułki polityki amp środki w celu zmniejszenia emisji finansowych, technologicznych i budowania zdolności wspierania innych działań podjętych w celu wdrożyć Konwencję. Od 2017 r. Są również zobowiązani do sporządzania raportu co dwa lata (dwuletni raport) w celu poprawy sprawozdawczości w zakresie celów łagodzących i zapewnienia wsparcia w komunikacji krajowej. Poprzednie lata. Mechanizm monitorowania Monitorowanie mechanizmu regulacji Otwarte wszystkie pytania Monitorowanie i raportowanie gazów cieplarnianych: pytania i odpowiedzi (listopad 2017 r.) Dlaczego zmieniono decyzję w sprawie mechanizmu monitorowania (decyzja 2802004WE) To nowe rozporządzenie jest instrumentem, który zapewnia podstawę prawną do wdrożenia zmienionych zobowiązań krajowych w pakiecie klimatyczno-energetycznym z 2009 r., a także w celu zapewnienia terminowego i dokładnego monitorowania postępów we wdrażaniu tych zobowiązań. Wykorzystano również okazję do zaproponowania ulepszeń w prawodawstwie w świetle doświadczeń zdobytych przy wdrażaniu decyzji w sprawie mechanizmu monitorowania, w tym jej przepisów wykonawczych (decyzja 2005166), a także w odpowiedzi na negocjacje międzynarodowe i różne Ramowe konwencje Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu. (UNFCCC) wymagania. Ogólnie rzecz biorąc, bieżące i przyszłe działania łagodzące UE będą ułatwione dzięki wprowadzeniu ulepszonego systemu monitorowania i sprawozdawczości. Jakie są główne cele nowego rozporządzenia Ogólnymi celami nowego rozporządzenia są: wspieranie Unii i jej państw członkowskich w wypełnianiu zobowiązań w zakresie łagodzenia zmiany klimatu oraz wdrażanie pakietu klimatyczno-energetycznego w celu poprawy terminowości, przejrzystości, dokładności, kompletności, porównywalność i kompleksowość danych zgłaszanych przez Unię i jej państwa członkowskie w celu zapewnienia zgodności Unii i jej państw członkowskich z międzynarodowymi zobowiązaniami i zobowiązaniami dotyczącymi monitorowania i sprawozdawczości, w tym ze sprawozdawczością w zakresie wsparcia finansowego i technicznego udzielanego krajom rozwijającym się w celu ułatwienia rozwoju nowe unijne instrumenty łagodzenia zmiany klimatu i przystosowawcze, aby zapewnić podstawę prawną do wdrożenia przyszłych wymogów i wytycznych w zakresie sprawozdawczości zgodnie z prawodawstwem Unii lub umowami międzynarodowymi i decyzjami. Kto i na czym opiera się ten nowy regulamin Niniejsze rozporządzenie obejmuje sprawozdania z UE i jej państw członkowskich wymagane na mocy UNFCCC i protokołu z Kioto. Obejmuje on emisje sześciu gazów cieplarnianych ze wszystkich sektorów (energia, procesy przemysłowe, użytkowanie gruntów, zmiana użytkowania gruntów i leśnictwo (LULUCF), odpady, rolnictwo itd.). Opiera się on na metodologiach ustanowionych w ramach Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC) i istniejących zagregowanych danych statystycznych na poziomie krajowym. Sprawozdawczość w ramach nowego rozporządzenia różni się od sprawozdawczości w ramach dyrektywy UE w sprawie handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), która obejmuje sprawozdawczość od przedsiębiorstw do organów państw członkowskich i opiera się na danych zebranych przez przemysł. W jaki sposób rozporządzenie w sprawie mechanizmu monitorowania odnosi się do trwających negocjacji międzynarodowych w ramach UNFCCC Ulepszona sprawozdawczość ma zasadnicze znaczenie dla uznania Unii i wysiłków państw członkowskich w wypełnianiu ich zobowiązań dotyczących zapewniania wsparcia finansowego, technologicznego i budowania potencjału krajom rozwijającym się jak uzgodniono na konferencjach UNFCCC na lata 2009 i 2017. W tym kontekście należy również wziąć pod uwagę specyfikę systemu sprawozdawczości UE, co wymaga zapewnienia wysokiej jakości sprawozdawczości zarówno na poziomie UE, jak i na szczeblu państw członkowskich, oraz spójności sprawozdawczości między UE a państwami członkowskimi. Jakie są nowe wymogi dotyczące sprawozdawczości zawarte w rozporządzeniu w sprawie mechanizmu monitorowania Nowe rozporządzenie: wdraża wymogi dotyczące monitorowania i sprawozdawczości w ramach decyzji dotyczącej wspólnego wysiłku redukcyjnego oraz zmienionej dyrektywy EU ETS poprzez: ustanowienie cyklu przeglądu i zgodności w ramach decyzji dotyczącej wspólnego wysiłku redukcyjnego zawierającego wymogi dotyczące sprawozdawczości wykorzystanie dochodów z aukcji uprawnień do emisji CO2, zgodnie ze zmienioną dyrektywą ETS, poprawia obecne ramy monitorowania i sprawozdawczości, tak aby zaspokoić potrzeby przyszłego prawodawstwa UE i międzynarodowego poprzez ustanowienie podstaw do monitorowania i raportowania emisji z transportu morskiego, - CO2 wpływ lotnictwa, LULUCF i adaptacji na klimat poprawia sprawozdawczość UE i państw członkowskich w zakresie wsparcia finansowego i technologicznego udzielanego krajom rozwijającym się, zapewniając w ten sposób przestrzeganie międzynarodowych zobowiązań w ramach UNFCCC, poprawia spójność sprawozdawczości na podstawie niniejszej decyzji z sprawozdawczością w ramach innych EU l Instrumenty egalitarne, które odnoszą się do zanieczyszczeń powietrza, zwiększają zgłaszanie rzeczywistych emisji, prognoz, polityk i środków z uwzględnieniem wniosków wyciągniętych z poprzednich wdrożeń. W jaki sposób nowe rozporządzenie dotyczy dochodów ze sprzedaży w drodze licytacji generowanych przez system handlu emisjami Nowe rozporządzenie stanowi podstawę do zgłaszania dochodów z aukcji z EU ETS zgodnie z przepisami pakietu klimatyczno-energetycznego. Zapewnia przejrzystość i monitoruje realizację zobowiązania do wykorzystania co najmniej połowy rocznych przychodów z aukcji - w wysokości co najmniej 11 mld euro - na środki służące walce ze zmianą klimatu w UE i krajach trzecich. Ta sprawozdawczość nie nakłada dodatkowych obowiązków ani kosztów na firmy, ponieważ jest skierowana do ministerstw finansów. W jaki sposób nowe rozporządzenie zajmuje się sprawozdawczością dotyczącą wsparcia finansowego i technicznego udzielanego krajom rozwijającym się? Podczas konferencji UNFCCC w Kopenhadze w 2009 r. Unia i państwa członkowskie zobowiązały się zapewnić znaczące szybkie i długoterminowe finansowanie działań związanych z klimatem oraz wsparcie technologiczne dla krajów rozwijających się. . Podczas konferencji w Cancun w 2017 r. Strony uzgodniły (pkt 40 decyzji 1CP.16), że każdy kraj rozwinięty będzie umacniał sprawozdawczość w zakresie udzielania wsparcia finansowego, technologicznego i wsparcia na rzecz rozwoju krajom rozwijającym się. Nowe rozporządzenie zapewnia przejrzystość i kompleksowość sprawozdawczości dotyczącej rodzaju i kwoty wsparcia finansowego i technologicznego udzielanego krajom rozwijającym się, zarówno na poziomie UE, jak i państw członkowskich, zgodnie z zobowiązaniem podjętym w ramach UNFCCC. Nowe rozporządzenie określa niezbędne wymogi w celu zwiększenia w miarę możliwości porównywalności i spójności sprawozdawczości w tych obszarach poprzez ustanowienie wspólnych zasad, metod i formatów. Umożliwia to jednoznaczną identyfikację luk i późniejsze ulepszenia. Na podstawie tego systematycznego, wspólnego podejścia do sprawozdawczości w zakresie wsparcia UE będzie w stanie wykazać w sposób jednoznaczny wypełnianie swoich zobowiązań wynikających z UNFCCC. W jaki sposób niniejsze rozporządzenie przyczynia się do osiągnięcia 20 europejskiego celu redukcji emisji do 2020 r. Pakiet klimatyczno-energetyczny wymagał szybszego, skutecznego, przejrzystego i opłacalnego monitorowania, raportowania i weryfikacji emisji gazów cieplarnianych. Zidentyfikowano również obszary, w których konieczne byłoby działanie na poziomie UE, ale w przypadku gdy obecnie na poziomie UE i państw członkowskich gromadzone są niewystarczające lub niewystarczająco dokładne dane. To nowe rozporządzenie przyczynia się do osiągnięcia 20 celu redukcji emisji poprzez przyspieszenie i zwiększenie efektywności rocznego przeglądu zgłoszonych informacji oraz umożliwienie corocznego określania zgodności państw członkowskich z ich celami. Nowe rozporządzenie wymaga również szczegółowej sprawozdawczości w zakresie polityk i środków wdrażanych przez państwa członkowskie w sektorach nieobjętych ETS, promując w ten sposób szersze działania łagodzące na poziomie krajowym, które powinny pomóc państwom członkowskim osiągnąć ich indywidualne cele, a UE jako całość swoje zobowiązanie. . Strategia "Europa 2020", nowa zintegrowana strategia polityki gospodarczej na rzecz wzrostu i zatrudnienia, obejmuje europejskie i krajowe cele ograniczenia emisji jako główne cele. Nowe rozporządzenie pozwala na monitorowanie postępów w realizacji tych celów. Ponadto nowe rozporządzenie ustala podstawę do zgłaszania emisji pochodzących z transportu morskiego i wpływu lotnictwa innych niż CO2, a tym samym toruje drogę do wdrożenia skutecznych środków w tych sektorach. Jakie są skutki związane z wdrożeniem tego nowego rozporządzenia Ponieważ wymogi sprawozdawcze określone w nowym rozporządzeniu są ustalane na poziomie krajowym w oparciu o metodykę IPCC i istniejące dane statystyczne, główny wpływ będzie miał na krajowe organy publiczne odpowiedzialne za gromadzenie danych. oraz analizowanie odpowiednich danych i tworzenie wymaganych raportów. Zmiana nie będzie wymagała dodatkowego gromadzenia danych od MŚP lub przemysłu, ponieważ nie ma żadnych bezpośrednich ani pośrednich wymogów sprawozdawczych nałożonych na MŚP lub przemysł, a proponowane zmiany nie będą miały żadnego wpływu na obciążenie administracyjne operatorów instalacji ETS lub jakichkolwiek innych podmiotów przemysłowych . Wymogi dotyczące sprawozdawczości w odniesieniu do wsparcia finansowego i technologicznego oraz dostosowania mają zastosowanie do sprawozdawczości na poziomie władz krajowych i nie nakładają żadnych obowiązków na przedsiębiorstwa. Nowe rozporządzenie zapewni dostępność lepszych i bardziej wszechstronnych informacji na temat problemów związanych ze zmianą klimatu, ułatwi dostęp do ogólnodostępnych informacji i ogólnie promuje długoterminowy cel, jakim jest podnoszenie świadomości na temat zagadnień związanych ze zmianą klimatu. Jakie są kolejne kroki Wniosek dotyczący rozporządzenia zostanie przedłożony Parlamentowi Europejskiemu i Radzie do przyjęcia zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą. Po jego przyjęciu przez Parlament i Radę rozporządzenie zostanie opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej, a 20 dni później wejdzie w życie. Rozporządzenie w pełni zastąpi obecną decyzję w sprawie mechanizmu monitorowania, będzie wiążące i będzie miało bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich. Useful linksContent last updated: November 2017. The EU ETS - also known as the European Union Emissions Trading Scheme - puts a cap on the carbon dioxide (CO2) emitted by business and creates a market and price for carbon allowances. It covers 45 of EU emissions, including energy intensive sectors and approximately 12,000 installations. See further details below on: The EU ETS: Phase II (2008-2017) Phase II of the EU ETS ran from from 2008-2017 (the commitment period of the Kyoto Protocol). During this phase, every EU member state: Developed a National Allocation Plan (NAP) Member State proposed a limit (cap) on total emissions from relevant installations The plans were approved by the European Commission, in many cases after some revision. Distributed Allowances The Cap was converted into allowances, known as EUAs (1 tonne of Carbon Dioxide 1 EUA) The Member States distributed these allowances to installations in the scheme in their country according to their approved plan. Up to 10 of the allowances could be auctioned instead of being given for free. These auctions were largest in the UK and in Germany. Operated the Scheme Installations were obliged to monitor and report verified carbon emissions At the end of each year, installations were obliged to surrender sufficient allowances to cover their emissions and could buy additional allowances or sell any surplus Joint Implementation (JI) and Clean Development Mechanism (CDM) credits could be used within the scheme, through the Linking Directive, agreed in 2004) How the EU ETS works now (2017-2020) Phase III started in 2017 and run until 2020. The biggest changes in Phase III are: Design A centralised EU-wide cap on emissions is set. Cap will reduce over time The cap will decline by at least 1.74 a year, so that emissions in 2020 will be at least 21 below their level in 2005 More will be covered The scheme will include the production of all metals (including aluminium). For some sectors, it will include the emission of other greenhouse gases in addition to carbon dioxide. The scheme was also meant to be extended to the aviation industry from January 2017, covering all flights taking off and landing in the EU, including those originating from or travelling to non-EU countries. However in November 2017 the European Commission decided to defer the extension of the scheme to extra-EU flights until after the International Civil Aviation Organization (ICAO) General Assembly in Autumn 2017, on the expectation that a global agreement on greenhouse gas mitigation from aviation will be reached. The ETS continues to apply to intra-EU flights from January 2017. Latest information on the EU ETS and aviation can be found on gov. uk . Opt-out DECC has introduced an opt-out provision for small emitters and hospitals in the UK, allowing them to move to a more light-touch scheme with lower administrative costs (which hit disproportionately smaller companies). The opt-out will deliver an equivalent carbon reduction. Allowances At least 50 of allowances will be auctioned from 2017 (rather than given to installations). Use of Clean Development Mechanism (CDM) allowances will be more tightly restricted to no more than 50 of the reductions required. Carbon Trust EU ETS reports Publication date: 2004 - 2008 Information in these reports was correct at the time of publication Publication date: 01062008 This report analyses amendments to the EU emissions trading scheme (EU ETS) proposed by the European Commission on the 23 January 2008 and their implications for business. It concludes that the proposals are a bold and significant step in the right direction that correct weaknesses in the current scheme and provide the level of certainty that business and investors have been calling for. Publication date: 11012008 This report combines data on how business costs would be affected by carbon costs with analysis of the effect on prices and international trade in order to identify the small group of activities for which competitiveness is an issue for the environment, as well as for business, and to identify potential responses. Publication date: 21052007 This report analyses the implications for the Phase II carbon market (and the resulting industrial abatement incentives) and the wider lessons to be learned from the allocation process. Publication date: 01062006 This report, based on collaborative research with Climate Strategies, examines the workings of the EU ETS to date and offers analysis and recommendations on its future development. The study identifies seven key challenges to overcome for the second phase of the EU ETS and sets out the Carbon Trusts own conclusions and recommendations for the future of the EU ETS as an instrument that can both help business deliver emission reductions as efficiently as possible, and also protect and ultimately enhance business competitiveness in a CO 2 - constrained world. Publication date: 30062004 This report explores in depth the implications of the EU ETS for industrial competitiveness in the UK and the wider EU. It presents our analysis of combined insights from economic modelling and a stakeholder interview programme. Background The EU ETS scheme started in 2005 in order to help the EU meet its targets under the Kyoto Protocol (8 reduction in greenhouse gas emissions from 1990 levels). The scheme is the worlds largest carbon-trading scheme. It provides an incentive for installations to reduce their carbon emissions, because they can then sell their surplus allowances. Installations are included in the scheme on the basis of their Carbon Dioxide (CO2) emitting activities. Industries that are covered include: Electricity generation Iron amp steel Mineral processing (for example: cement manufacture) Pulp and paper processing More information on the EU ETS can be found on the DECC website .
No comments:
Post a Comment